İşte öyle bir şarkı çaldı bugün. Yine yüzüme aynı soğuk rüzgar vurdu daha da hisset iyice hatırla unuttuğunu sandıklarını dercesine. Sonra hatırlamanın, o anları yaşamanın ne kadar iyi geldiğini fark ettim iyice bıraktım kendimi direnmedim her bir detayı atlamadan tek tek canlandırdım zihnimde.
Gün gelir her gün konuştuğun birine nasılsın bile diyemezsin diye bir geyik var ya ne acı ki ben dibine kadar yaşıyorum o günü, uyandığım her yeni günde. Ölesiye merak ediyorum seni, yaptıklarını, yaşadıklarını, konuştuklarını, hayallerini, planlarını ve tabi...neyse o noktaya gelince düşünmeyi bırakmak en iyisi. Hala hayatta olduğu aşikar olan benliğimin yasını tutmanı beklemem aptallık olur ki sen öyle takılıp kalmazsın anılara eskici ruhlu ben gibi.
Güzel ruhlu iyi adam, biliyorum çok kırdım döktüm yıktım seni ama çok da sevdim inan. *Hayatımda ilk defa birisini bu kadar sevmişken o da bana kalbinde bir yer vermişken birbirimize verdiğimiz zarardan dolayı devam edemedik resmen. Oldukça ağır kayıplar ve derin izler vardı ama hala hayattayken bu oyunu bırakalım dedik. Elimi bıraktığında aramızdaki mesafe git gide açılırken içimden, cehennemde de başımın etini yemen ve o gözleri tekrar görebilmem için günahlarını asla bağışlamıyorum dedim.* (ufak değişikliklerle en sevdiğim yazardan)
Gerektiği kadar daha görüşmek dileğiyle demiştin ya olan kadarıyla da yetinmemi beklemezdin zaten o yüzden...
0 yorum :
Yorum Gönder
Yorum yaptığınız için teşekkür ederiz.
Thank you for commenting.